بررسی نقش عوامل موثر در اقدام به خودکشی مجدد

چکیده سابقه و هدف: تکرار عمل خودکشی یکی از مشکلات مهم و شایع در بیماران مسمومیت های دارویی و شیمیایی است و متغیرهای مختلفی می توانند در انجام خودکشی مجدد تاثیرگذار باشند. لذا به منظور تعیین نقش عوامل موثر در اقدام به خودکشی مجدد، این مطالعه بر روی مراجعین به مراکز مسمومین بیمارستان های آموزشی درمانی تهران در سال 1388 انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه مورد شاهدی، 19 بیمار با سابقه اقدام به خودکشی و 54 بیمار بدون این سابقه از بین بیمارانی که به دنبال مسمومیت با مواد دارویی در ماه های شهریور، مهر و آبان سال 1388در مراکز مسمومین بیمارستان های آموزشی درمانی تهران بستری بودند، انتخاب شدند. دو گروه از نظر سن، جنس و درجه سطح هوشیاری مشابه سازی شدند. همه آنها دارای کاهش سطح هوشیاری ناشی از مسمومیت های دارویی بودند. وضعیت دموگرافیکی، ویژگی های ماده دارویی مصرف شده، سابقه بیماری های قبلی و سابقه مصرف مواد غیرقانونی ثبت شد. برای مقایسه دو گروه از آزمون کای دو استفاده شد. یافته ها: سابقه قبلی اقدام به خودکشی با نوع ماده دارویی منجر به کاهش سطح هوشیاری، ارتباط معنی داری داشت(04/0p=). سابقه بیماری روحی- روانی (100 درصد، 01/0>p)، متوسط تعداد قرص مصرف شده (40 عدد)، فاصله زمانی بین مصرف دارو و رسیدن نیروهای اورژانس به محل (1/2±4 ساعت)، شرح حال مسمومیت عمدی توسط خود بیمار(self poisoning) (100 درصد، 001/0p = )، اصلاح نشدن سطح هوشیاری بعد از اقدامات اولیه اورژانس (51 درصد، 02/0p =) و نیاز به مراقبت های درمانی بعدی و پیشرفته (37 درصد، 013/0= p) در بیماران با سابقه اقدام به خودکشی قبلی در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود. نتیجه گیری: از این مطالعه نتیجه گیری می شود که در برخورد با بیماران مسمومیت های دارویی باید به سابقه قبلی اقدام به خودکشی توجه ویژه ای شود و آن را به عنوان یک عامل خطر در نظر گرفت، چرا که در بیماران دارای خودکشی مکرر نیاز به اقدامات درمانی ویژه و پیشرفته ای در مقایسه سایرین است. واژگان کلیدی: مسمومیت دارویی، خودکشی مجدد، عامل خطر، کاهش سطح هوشیاری، اقدامات درمانی ویژه.